Het was een enorme hype onder zowel beginnende als ervaren yogi’s, toen geitenyoga over kwam waaien uit de Verenigde Staten.
Iedereen met een boerderij en een paar babygeiten kon zich plotseling verheugen op wekelijkse bezoekjes van yogi’s uit het hele land.
De ‘ultieme‘ activiteit
Yoga met geiten haalde zelfs de voorpagina van enkele tijdschriften en lokale kranten, waar het vaak werd benoemd tot ‘beste activiteit om te relaxen‘.
Maar wie neemt het ze kwalijk? Mensen die met goede intenties, schaterlachend in downwards facing dog stonden, terwijl er drie geiten op hun yogamat en rug liepen.
Dieren hebben een hele pure energie en dat voelt natuurlijk geweldig.
Maar is er ook een keerzijde aan geitenyoga? Dat besloot ik mezelf af te vragen, toen ik op het punt stond om een lesje te boeken.
Kanttekening
Mijn ethische beoordelingsvermogen is niet toereikend genoeg om iedere vorm van geitenyoga als slecht of goed te labelen. Die positie wil ik ook helemaal niet innemen.
Maar ik vind het wel belangrijk om er een ander licht op te werpen, omdat we als collectief beter kunnen bepalen wat wel of niet juist is.
3 kritiekpunten op geitenyoga
Kritiekpunt 1: geitenyoga past niet bij de yogafilosofie
Yoga betekent ‘verbinding’ en staat voor de connectie tussen lichaam en geest. Over het algemeen is dat een individueel proces. In de meeste yogalessen is dan ook alleen de docent aan het woord.
Er wordt weinig of zelfs niet gepraat door cursisten, want die zijn bezig om mentale en fysieke barrières af te breken die hen niet meer dienen. Yoga werd oorspronkelijk ontwikkeld en gebruikt om de meditatie erna eenvoudiger te maken.
Die meditatie zou uiteindelijk leiden tot een volgende stap in het pad naar zelfrealisatie, ook wel verlichting genoemd.
De geschiedenis van yoga gaat duizenden jaren terug. Er is een rijke cultuur omheen gebouwd die vrij spiritueel – zelfs heilig van aard is.
Sommige mensen ervaren geitenyoga daarom als culturele toe-eigening, omdat een activiteit die nergens in de yogatraditie voorkomt (geiten knuffelen), wordt gekoppeld aan deze eeuwenoude traditie.
Daarmee zou de traditie van yoga verwateren door Westerse invloeden, en zijn eigen leven gaan leiden. Ook zouden dit soort activiteiten het heilige karakter van yoga ondermijnen.
Lees de beginnersgids over filosofie en leer kritischer denken.
Kritiekpunt 2: waar komen de schattige babygeitjes vandaan?
Vegetariërs en veganisten zullen het met me eens zijn: een levend, huppelend en mekkerend babygeitje is iets waar je hart sneller van gaat kloppen.
Maar jouw bezoek aan de geitenboerderij om yoga te doen is slechts een momentopname. Die schattige haarballetjes met een mini sikje komen ergens vandaan. Maar waar?
Zijn ze gekocht van melkveehouders, die mannelijke babygeitjes weg doen omdat ze geen melk opleveren? Dat lijkt een mooie daad. Maar het levert de melkveehouders wel een extra inkomstenbron op om dieren te blijven uitmelken (no pun intended).
Zijn de dieren geboren op de boerderij waar je yoga gaat doen? Wordt dat aan de natuur overgelaten? Of vindt er een gedwongen vorm van voortplanting plaats?
Babygeitjes zijn erg lief om te zien, maar nu ze dankzij geitenyoga een belangrijke inkomstenbron zijn geworden voor boerderijen, lopen de schepseltjes wel het gevaar om minder diervriendelijk behandeld te worden.
Of afgedankt te worden als ze hun schattige stunteligheid verliezen.
Kritiekpunt 3: Waar gaan de volwassen geiten naartoe?
Een babygeitje van 5 kilo die op je rug springt is nog wel leuk. Maar een moeder-of vadergeit van 40 kilo?
Dat leidt al gauw tot een blessure.
Zie je alleen maar kleine geitjes op de boerderij rond huppelen? Dan zou het weleens kunnen dat vader en moeder te zwaar werden en zijn opgehaald door een slachthuis.
Natuurlijk hoeft dit jou niet tegen te houden om geitenyoga te gaan doen, zeker als je rustig een stukje geitenvlees op je bord legt. Maar het leven van yoga geitjes gaat niet altijd over rozen.
Niet hun hele leven, in ieder geval.
3 vragen die je aan jezelf of de locatie kunt stellen
De bovenstaande kritiekpunten zijn overpeinzingen waar je zelf ook eens over na kunt denken. Sta je er nog steeds achter om geitenyoga te doen? Helemaal prima.
Maar aangezien het een doel van yoga is om tot nieuwe inzichten te komen, zijn er misschien nog een drietal vragen die je jezelf óf de locatie kunt stellen.
1# Waar komen de geiten vandaan en waar gaan ze naartoe?
Aansluitend op de kritiekpunten van hierboven, kan je natuurlijk een rondje doen langs wat geitenyoga locaties. Vraag ze eens waar de geiten vandaan komen. En waar de geitjes naartoe gaan als ze te zwaar zijn om op je rug te springen bij downwards facing dog.
2# Wie profiteert er van deze activiteit? De geit, of jij?
Als jij in het stro komt staan, liggen en zitten om yoga te doen tussen de geiten, wie heeft daar dan het meeste voordeel aan? De geit heeft geen relatie met jou, zoals je eigen hond of kat dat wel heeft.
Zo’n geitje ziet dus de hele dag nieuwe mensen en creëert naast zijn vaste verzorgers geen goede band met mensen. Wat doet dat met de geitjes? Is het voor hen net zo lachwekkend, hilarisch en schattig dat er elke week tientallen mensen ongevraagd in hun leefruimte komen staan?
3# Zijn er andere manieren waarop je met dieren kunt verbinden, zonder yoga?
Geitenyoga is natuurlijk maar één manier om met geitjes te zijn. Vraag jezelf eens af of de combinatie tussen yoga en geiten wel echt de beste combinatie is, of dat een dagje vrijwilligerswerk doen op een kinderboerderij dezelfde hoeveelheid oxytocine vrijmaakt.
Wie weet kom je op hele interessant ideeën, waarbij zowel jij als een geitje evenveel profiteren van je aanwezigheid. En dat zou een mooie win-win zijn.
Conclusie
Ik wil absoluut geen label hangen aan geitenyoga, omdat ik niet in het hoofd van geiten kan kijken. Misschien vinden ze het fantastisch. En als ze dan ook nog eens ongeforceerd tot leven komen en een rustige oude dag kunnen leven zonder naar de slachtbank te gaan, zie ik geen kwaad in geitenyoga.
Het stuk culturele toe-eigening vind ik wel erg interessant. Ik had daar eerlijk gezegd nog niet eerder over nagedacht voordat ik dit artikel besloot te schrijven.
En jij?
Wat vind jij van geitenyoga? En kun je je vinden in de kritiekpunten en vragen?
Zijn er nog andere invalshoeken over geitenyoga die je in dit artikel mist?
Laat het me weten in de reacties!
Veel geluk,
Martijn
